rahata alışan ayaklar için bir ölümün diğer adı olan ayakkabıdır adeta. zaten kişi alışkın değilse ne kadar uğraşsa da usulune uygun yürümeyi beceremez, beceremediği de herkesce farkedilir. kıyafee uygun giyinmek adına da olsa bir yere kadar sabredilir bu rezilliğe ve yarı yolda çıkarılması tasarlanır beynin bir köşesinde. o an akıldan geçen; "erkek olup kundura giyseydim keşke, en azından topuk yok" diye yakınmaktan ibarettir. işin kötüsü buna alışmak gerektiğini bilmektir ki o hepten bitirir insanı...
