ilk aşkımı ben terketmiştim aynı alper gibi. ama o ilkti ve hep biter derlerdi. hep daha iyisini bulurum düşünceleri vardı. ama o beni böylesine basit bi şekilde bırakmazdı eminim. bitmezdi onunla yaşadıklarım. çünki istiyordu o. her şeyi planlıyordu.hesaplıyordu,ayarlıyordu. kravatımı düzeltiyordu. ıssız sokağımda yağmurda ıslanıyordu. yalnız başına evime geliyordu. o kadar güveniyordu ki bana. demiştim ki ne kadar sıcak vücudun, fırın gibisin valla. kikirdemişti hemen. bulamadım o sıcağı hiç bi göğüste.kalın siyah tüylü bi kabanı vardı. bırakırdı kementini yere doğru.ilk o öptü beni,ilk o kucakladı. ilk adımı ben attım. sonraki bütün adımları o attı. belki buydu beni rahatsız eden. niye hep o adım atıyor, niye bana bırakmıyor. seviyor işte öküz herif. aşık işte sana. gel desen gelecek,gül desen gülecek. ama demiyorsun kıza hiç bir şey. put gibi oturuyorsun kızın karşısında. kız hiç bir şeyini eleştirmiyecek kadar seviyor seni.ilgisiz sanıyorsun sen de onu. aah o gençlik yok mu. her şeyi çarpıtan o gençlik değil mi. benzemiyorum belki alper'e ama sanki bir bağlantı var benim özlemimle ada arasında.
