Nedendir bilmem,
Her kafamı, benim olmayan yastıklara koyuşumda
Kurtarıyorum dünyayı,
Dünyamı kurtarabildiğimi bile bilmezken
Ötelerimi düşünüyorum
Ötelerin ötesini belki de
Düşün(m)üyorum düşün(m)üyorum
Başım ağrıyor
Kafam yastığa,
Benim olmayan yastıklara alışıyor.
Ve farkediyorum ki,
Benim olmayan sadece kafamın ağırlığını taşıyan yastık değil.
Ruhumun ağırlığını taşıyorsa eğer bedenim
Bir sebebi vardır diyorum sessizce
Sessiz ve sakince
Bu aralar uyuyorum
Ruhumun en derin yerinden gelen acıyı, dünyayı, öteleri,
Hatırlayamıyorum, kurtaramıyorum, duyamıyorum.
Sana dair ve Sen'den uzak oluşumun hesabını veremiyorum.
Bil(m)iyorum yoksa artık yavaş yavaş ölüyor muyum
