kanımca, ayakta kalan teyzeye ya da amcaya hiç tereddüt etmeden, düşünmeden, başkaları yer verir mi acaba diye ağırdan almadan, hemen kalkıp yer vermek gerekir.
zira araba her fren yaptığında onların düşecekmiş gibi sendelemelerini izlemek hiç de hoş olmayacaktır.
kendi anne ve babalarımızın da bir gün aynı konumda olmaları şüphesizdir.
otobüsle biryerden bir yere gidip gelen anneme ve babama sorduğum ilk soru şu olur.
yer veren oldu mu?
yaşlılardır çünkü. (o yer veren kişilere gıyabında teşekkürederim).
