Bir meleğin kalbini çalmışlar mavi ormanın sisinde
Nefreti dudaklarından akmış ellerine yüklemiş acısını
Hayat olmayacak büyüklükte karadelikler açmış toprağa
Yeşiller yerinde saymışlar
Yeniden yaşama inanan kumlar dağılmışlar aldırmadan bilmeden
Sadakat, sarı yapraklara rengini vermiş,işte ilerde bir sarı ağaç daha
Utancı gökyüzüne mıhlamışlar kararmış dünya
Meleğin kalbini çalmışlar,ağlamış
Birden ormana çığlıklar bağırmış
Damlalar düşmeye başlamış sabır taşlarının üstüne
Zaman yıkanmış
Acı çamura bulanmış
Derken inanç sormaya başlamış kana bulanmış yeryüzü
Meleğin kalbini çalmışlar anlamışki ölüm onun karanlığı
Geceyi beklemiş,gece ölmek istemiş
insanlar karar vermiş bu sona
Güven, siyah örtüsünü örtmüş
Yeminler susmuş
Yolculuğun başında hayal kıpırdayamamış yerinden
Kapalı tüm kapıları yalnızlığın bu sese açılmış
Korkunun hayvanları kaçmış ormandan
Meleğin kalbini çalmışlar
Ölmüş.
