''kişi başkalarının özgürlüğünü kısıtlamadıkça özgürdür'' mütemadiyen kendi hayatınızı ön plana sunmak bencilliktir... nitekim her ne kadar bireysel duruşumuz var ise hayatta - biz öyle sanıyoruz - başkalarına ve hayatın gelişine vole çakamayacak kadar bağımlı yaşıyoruz. belki de bağımlı olmak insani bir olgudur öyle olmasaydı tarih öncesi çağlardan beri süregelen topluluk olma bilinci yalan olurdu. sürekli toplaşmaya ama topluluk içinde tek durmaya çalışmak pek bağdaşmasa da birbiriyle neticede insan.. kim anlamış ki..
