-telefonunuz artık avea'nın, ykm'nin, boyner'in attığı mesajlarla ötüyorsa,
-sadece aile bireyleri tarafından aranıyorsanız,
-kendi odanızda sadece bilgisayarla ilgileniyorsanız,
-artık kendinizi dinlemekten bile sıkıldıysanız,
-odanın duvarındaki bütün çatlakların yerini ezbere biliyorsanız,
-odanız dağınık ve toparlayan yoksa,
-para harcayacak yer bulamıyorsanız*,
-deliler gibi içip, kimse dur demiyorsa,
-artık anlamsız müzikler* dinleyip; "acaba ne anlatmak istedi la bu? vardır bir felsefesi." diye düşünüyorsanız,
-çok sigara içtiğinizden dolayı, biri gelip "benim için az iç" demiyorsa,
-artık duyguları hissetmeyip, tek hissettiğiniz kalp ve beyin boşluğuysa,
-çoraplarınız her gün değiştirmekten; üç günde bir değiştirmeye geçtiyseniz,
-birinin elini, sadece yolda gördüğünüz tanıdıklarınızla tokalaşırken tutuyorsanız,
-odada sınırsız bardak, tabak ve dopdolu kül tablası bulunuyorsa,
-sigara dumanını biriyle paylaşmıyorsanız*,
-film bile izlemek istemiyorsanız,
-ağladığınızda biri görecek diye utanmıyorsanız; böğüre böğüre ağlıyorsanız,
-yukarıdaki şıktaki ağlama eylemini gerçekleştirmemek için artık "kendime rezil olmayım" diye düşünüyorsanız,
-yatak çarşaflarını bir aydan beri değiştirmiyorsanız,
-daha bunun gibi bir çok aklınıza gelmeyen nedenler olup, size biri saymıyorsa,
siz yalnızsınız. işin tuhafı, bu boyutları abartırsanız; artık siz depresyondasınız. o halde şu başlığa bakmanız gerekebilir : (bkz: depresyonun anlaşıldığı anlar)
edit: garip bir şey oldu. moderasyon benden daha hızlı çıkıp; başlığın ismini (bkz: yalnızlığın anlaşıldığı anlar) diye değiştirdi. ben de apışıp kaldım böylece. selam ederim. bir gün sizden daha hızlı olacağım. hırs yaptım. bir gün batı yakasının en hızlı kovboyu ben olacağım. *
