adı üstünde, kalpsizlerdir.
o kız o erkekten sonra, kimseye kolay kolay güvenemez, ne acı ki onu sevdiği gibi sevemez kimseyi bir daha.çünkü o kişi, o kızın ruhuna dokunmuştur!ruhunu darmadağın ettikten, acı çektirdikten sonra, sessizce ortadan kaybolmuştur.arkasında; kırık bir kalp, depresyon eşiğinde bir kız, ve saatlerce dinmeyen gözyaşı bırakmıştır.
kızın kalbini kırmış, kendi fırtınasıyla her yöne savurmuştur sertçe.yara almıştır kız, farkında değildir hala, acısı sonradan çıkacaktır meydana!ve hayat boyunca taşınan bir yara olarak kalacaktır o!bunun farkına varıldığında kızın kalbi, kırılmış, ezilmiş, üstüne acımasızca basılmış olacaktır...yeniden tamiri çok zor olan bir eşyaya dönecektir, yenisi lazımdır artık...ama eskisi gibi olmayacağını bile bile kız tamirine uğraşır...
işte kız bunlarla meşgulken bizim kalpsiz erkek, başka kızların kalbini kırmakla meşguldür.ama bunlardan tek karı; herkesten aldığı beddualardır!
