çağan ırmak ağlatınca "ulan ne kral adam.", mahsun ağlatınca "duygu sömürüyor."
insanların önyargılarını ortaya çıkaran kişi oldu mahsun. birine kolllarını açanlar, diğerine burun kıvırıyorlar. sessiz adam* daki rezalete göz yumanlar güneşi gördüm de bir hata bir eksik bulmak için çırpınıyorlar. neymiş cümlesi olması lazımmış filmin. ulan kör adam, beyaz melek te de, güneşi gördüm de de son sahneyi izlemeden çıktın herhalde. ağır mı geldi de kaçtın yoksa o gerçeklerden.
bu devirde kim de var, bütün sermayesini bir filme yatıracak cesaret. filmlerde olur di mi o? gerçekte olsa da bizden çıkmaz di mi?
benim gibi birçok sinema tutkununu kendine hayran bırakmıştır. bundan sonra bütün eserlerine ilk seanstan gidip takip edeceğim. müzik şirketin battı, sinema şirketin batmaz mahsun.
