en sevdiğim mevsimdi vaktiyle. karlar artık erimeye başlar; yağmur daha kısa sürer; çiçekler yavaş yavaş açmaya başlardı. tadından yenmezdi baharda deniz kenarında yürümek.. bahar doğaya verdiği o canlılığı, sanki senin de içine vermiş gibi hissederdin. sanki dalgalar kıyıya değil de kalbine vuruyor; güneş içinde doğuyor gibi olurdu sanki.. şimdiyse böylesine bir baharın gelişini beklemek neredeyse imkansız. şubatta kar yağması gerekirken güneş açar, nisanda birden hava soğur oldu. yaz ile kış arasında yaşanması gereken mevsim artık yok. sıcağı ve soğuğu uçlarda yaşıyoruz. bravo bize, mahvetmeye son sürat devam etmekteyiz. ey doğa; kurtul artık bizden.
