hakkinda o kadar cok olumlu elestiri duyunca, heyecanla bekliyorsun bir filmi ister istemez. altinda cagan irmak imzasi olan her seyi cok sevdim ben bugüne kadar, begenmedigim onlarca nokta olsa da bu islerde.
issiz adam'da güzel bir film olmus, ama sadece güzel bir film olarak kalmayi secmis malesef, biraz daha gercekci oyunculuklar ve biraz daha tutarli bir senaryo ile basyapit olma firsati bile yakalayabilirmis oysa ki.
oyunculuklari sevmedim ben. hep bir rol yapma vardi sanki ikisinin de üzerinde. hal böyle olunca da izleyici giremiyordu o askin icine, ha belki cagan irmak sadece ikisinin yasamasini istiyordu o aski bilemiyorum ama yine de ben dahil olmak isterdim o olaya izlerken.
gecisler de cok hizli olmustu mesela, belki de izleyiciyi dahil etmeyen bu gecislerin kisacik tutulmasiydi. birbirlerini gördüler, bir iki takildilar, sonra hoop ask! gercek hayatta böyle olmuyor ki bu isler. iste bu yüzden de sadece bir film olarak kaliyor issiz adam benim gözümde.
karakterlerin ruh dünyalari hic yoka yakindi mesela, sondaki o bes dakikalik sahneyi saymassak, ki tüm filmi kurtarmis neredeyse o sahne.
kendi adima bayildigim iki sey vardi filmde;
ilki mükemmel müzikler. hepsi cok dogru secilmis, muhtesem parcalardi.
ikincisi'de ada'nin okudugu "puslu kitalar atlasi." resmen alkisladim kapagi görünce. öyle seviniyorum ki ihsan oktay'in böyle minik detaylarla olsa da tanitilmasina.
babam ve oglum'dan cikinca da ayni duygulari hissetmistim. herkes mükemmel bir basyapit olarak görüyorlardi filmi ve ben ciktigimda cok yüksek olan beklentilerimi tasiyamadigini düsünüyordum filmin. dvd'de aglaya aglaya izledikten sonra verebildim ben babam ve oglum'un notunu.
belki issiz adam'da da ayni sey olur, bilmiyorum.
--spoiler--
