tanrının olduğuna dair bilimsel bir kanıt olmadığı için varlığını kanıtlamaya yönelik çabalar kanımca tanrının yokluğuna dair önemli bir işarettir. bunun yanında milattan önceki yıllarda ilk tanrılardaki (güneş gibi) ve daha sonraları çok tanrılı dinlerdeki sembol ve imgelerin daha sonraları tek tanrılı dinlerde de yer alması kanıtlar arasında sayılabilir. bu açıklamaya göre insanlar dünyada ticaret veya savaşlarla iletişimde bulunduklarında birbirlerinin dinlerinden de etkilenmişlerdir. örneğin mısır'daki bir yazıtta bulunan yazının benzeri, orada bulunan bir simge daha sonraki yıllarda başka topraklardaki dinleri etkileyebilmiştir.
tanrı kavramının varlığı kanımca en fazla inananlar tarafından korunmaktadır. bu anlaşılır bir durumdur. tanrıyı savunanların savunmacı bir tutum sergileyerek bu konudaki en ufak eleştirileri bile saldırı olarak gördükleri gözlenebilir; çünkü hiç kimse alışık olduğu, yüzlerce yıllık bir düzenin bozulmasını, hayatlarına anlam veren bir gücün ortadan kalkmasını istemez.
tanrı olsa da olmasa da kanımca önemli olan bu kavramın insanların algılarına yaptığı etkidir. kimisi bu kavramı kendi çıkarları için kullanmayı seçebilirken, diğer inananlar ise hayatlarına bir anlam katmaktadırlar. tanrı olsa da olmasa da insanların birbirlerine varlığını veya yokluğunu ispat etme çabaları bence boş bir uğraştan öte değildir, çünkü dinlerdeki diğer dünya inancı insanların içindeki ölüm kaygısı, ölümden sonra ne olacağı bilinmezliği için bir kalkan görevi görmektedir. yani hayatın anlamsızlığına anlam katan bir algı bir anda ortadan kaldırılamaz, ancak bu demek değildir ki din ve tanrı kavramı eleştirilemez. eleştirilmelidir, çünkü tarihte genellikle yapılanlar din adına savaşlar, din adına insanları ekonomik çıkarlar doğrultusunda yönlendirme ve yönetmektir. eleştirilmelidir, çünkü dinlerin bir çoğunda kadınlar ikinci plandadır. din etrafında örgütlenen yapılar tarihte her zaman mevlana, hacı bektaş veli, yunus emre veya pir sultan abdal gibi yaklaşımlar sunmamışlardır.
