evet biricik sevgilim ben bu yazıyı sana yazıyorum, elimde bir dolma kalem, gözlerimdeki yaşların indiği kağıdın üstüne döküyor bu nağmeleri. artık çok geç, biliyorum çok üzdüm seni, felek denen şey banada vurdu ve sızlıyorum. affedeceğini bilsem, gelir kapına inlerdim ama ben bir gurursuzu sevmedimki...
***
ilk buluştuğumuz günü hatırladığımda tutamıyorum kendimi be çirkin seni bekletmemek için bir saat önceden gitmiştim o yere ama engel olamadım çünkü sende oyle düşünerek gelmiştin caddede gezmek isterdim ama güzelliğini kimseyle paylaşmak istemiyordum o yüzden okulun bahçesine gidip ağaçların altında bir bankta oturmuştuk. ben deniz mavisi gözlerine bakarken sen birden ayağa kalktın ve
+beni ne kadar seviyorsun aşkım ?
-bilmek istermisin ?
-kapat gözlerini
+kapadım
-şimdi aç
+bu ne aşkım
-işte bu çamurlara olan sevgin bana olan sevgin sağ elimdeki güle olan sevgin ise benim sana sevgim demiştim
sonra yine oturmuştuk ya hani o zaman gerçekten mutlu olmuştun ve içime işlemişti mutluluğun şimdi benim üzüntüm senin içine işliyormu be çirkin ? işliyor değilmi sende beni sevdiğin için bütün herkesi reddettin gerçi gözleri mor kişilerle çıkmazsın diye reddettin belki ama ben seni hala seviyorum ve o gülü sakladığınıda biliyorum o gül hiç solmayacak güven bana çirkin.
