Sonsuzluğun ortasında ne yapıyorum bilmiyorumki
keman sesleri duyuyorum bu ruyada mı uyuyorum?
bu suskunluk içime dolsun ben eskisi gibi haykırayım yine
bu da son haykırısım olsun, son isyanım, son yıkılmam olsun, sonra hepsi bir bulut çogalsın derya olsun, yagsın tüm kainata göz yaşlarım son bulsun.
Sonsuzlugun ortasında elimde tutabıldıgım sadece bir resim
yüzüme bakınca solmasın kacmasın hevesin
diye bakmıyorum sadece elimde duruyor ,o öyle sessiz durdukça ben denen şey yok oluyor
meğer ben ne yanlızmısım.
söylüyormuşum duvarlara taşlara.
meğer böyle ölecekmişim.
ah huzurum ağlama be onurum.
Sonsuzlugun ortasında, bu ekmek kavgasında, yanlızlık hayasında, olmuşluk yalanında
sevgi lokmalarıyla yada kırıntılarıyla avunmakmı dediğim, bazen en büyük günah bazende sevgi işledim. bence cokmu bunlar ? yada ne önemi varki sence ? baksana olan biten sadece sebepsizce.
Neyse... Sonsuzlugun ortasında yanlış zaman yoksunluğu şimdiye mi aitim sandınız
malesef hepiniz yanıldınız.
