siz doktorların masadan kalkmanıza apaçık umutsuz baktığı küçücük yaşınızda ameliyat olmak zorundayken, sizi korkmamanız için ameliyat masasına elleriyle bırakan; ağlamanızı engellemek için kendi gözyaşlarına hakim olup türlü komiklikler yapan; ameliyattan çıktıktan sonraki gün sabah erkenden işe gitmesi gerekirken gece, uyuyamayan siz sıkılmayın diye yanınıza sandalyelerden yatak yapıp sizle sabaha kadar bir isim şehir bir çok sessiz sinema* oynayan; dondurma yemenizin doktorlar tarafından yasak olduğu ultra sıcak bir yaz gününde sokakta sizinle beraber dondurma yiyenlerle dalga geçen, kalabalık misafir ortamlarını sevmediğinizi bildiği için geçmiş olsuna gelmek isteyen akrabalarınızı eve almayan, ameliyat nedeniyle çok geveze olduğunuz halde 2 hafta kadar konuşamadığınız ve dolayısıyla kötü hissettiğiniz için kendisi de konuşmayan, o süre zarfında tıpkı sizin yaptığınız gibi bir çocuk edasıyla diğer insanlarla yazarak anlaşan mükemmel ötesi insan, dünyanın annelerden sonraki bir diğer kutsal, tapılası varlığı.
