deplasman organizasyonu için hafta içinden plan yapılan, ama "ben bilet parası vermem", "yok çok pahalı olacak" diyen arkadaşların geri vitesiyle tek başına kalınan ve c.tesi sabahı uyandığında hadi bir maceraperestlik yapiym diyerek stadın önünden kalkan 30 yaşındaki otobüslerden birine atlayarak, kabataş hakan, ankaralı ayhan, tatar şenol, giresunlu mustafa, miço gibi çarşının önde gelen isimleriyle birlikte yolculuk yapma şansı yakalanan, saat 9.30'da çıkılan yolculuğun sonunda yaklaşık 71 kere çiş molası vererek(o kadar alkol tüketimine yine az ama...) ve ankara'ya 50 kilometre kala ön sol lastiğin bomba gibi patlaması sonucunda 1.5 saat daha gecikerek saat 18.30 stad kapısında olabildiğim maçtır... dönüşte arabasında olan yeri benle paylaşan tribüncü kardeşlerimi de anmadan geçemeyeceğim. nitekim el yordamıyla sıkılan biconlara sahip bir otobüsle dönüş yolculuğu çok umut vaadedmiyordu...
