bugün ilk kez osuruktan futbolunu 90 dakika izlemeye katlanmak zorunda kaldığım takım. zaten ne kadar itici bir kulüp ve futbol seyircisi olduklarını söylemeye gerek yok. her zaman anadolu takımlarının başarısını isteyen biri olarak beni bile tiksindirmişlerse varın gerisini siz düşünün.
kendi sahanda oynadığın bir maçta erken gol bulmuşsun, rakibin ikinci yarıda darmadağan olmuş bir ankaraspor. buna rağmen pozitif futbol oynamaya çalışmak yerine her türlü sertlikle, çirkeflikle rakibi sindirmeye çalışıyorsun. maç öyle ya da böyle bitiyor. futboldan zerre anlamayan seyircin haftalardır eyyama alışmış olacaklar ki maçı sivas lehine katleden hakemi sevgi sözcükleriyle uğurluyor. yetmiyor, iki maç alınca kendini mourinho zanneden teknik direktör bozması sahaya girip hakemin üzerine yürüyor. o da yetmiyor, binbir türlü çirkefliğe rağmen staddan ''şampiyon olmamız engellenemez'' sesleri yükseliyor. çok afedersiniz ama bi s.ktirip gider misiniz?
türk futbolunda devrim böyle olacaksa sıçayım böyle devrime. her sene üç büyükler şampiyon olmaya devam etsin. sivasspor'un geçen sene olduğu gibi babayı almasını can-ı gönülden diliyorum.
