varlığı olan 'şey'ler üzerinde konuşabiliriz, mesela armut. kimse çıkıpta ben armutun varlığına,
ya da yokluğuna inanıyorum diyemez.
aşk yoktur, soyut bir kavramdır.
dişperisi yoktur, soyut bir kavramdır.
tanrı/yaratıcı yoktur, soyut bir kavramdır.
armut vardır.
zaten var olmayan birşeye çıkıpta "ben inanmıyorum" demek oldukça saçma bir ifadedir. dinsizlere de "inanmayanlar" ismini takmak bu düzlemde o kadar saçmadır. ve bu karmaşa içersinde, ateistlerin gerçeği, teistlerin gerçeğine karşı bir hakaret gibi görünmekte, en azından öyle algılanmaktadır.
bu şekilde algılayan dindar insanlar, ateistlerin üzerinde ancak hakaret yoluyla ya da suskunlukla gelebilmektedir.
(bkz: dini sadece kutsal kitaplarla destekleyebilmek)
çünkü, tanrıtanımazların en büyük kaynakları olan bilimin ışığı, dinlarların gözlerini almaktadır. ve bilindiği gibi çok fazla ışık bazen görmeyi engelleyebilir.
dindarlar kendileri yarattıkları bu loş ortamda yaşamlarını devam ettirirken, gerçekliğin verdiği huzurda sarhoş olmayan, olmaması gereken atesitler yaşamalarında devam eder.
