bazı insanlar düşünür de düşünür. ve allahın varlığına inanamaz. zira aklı ve mantığı almamaktadır. herşeyi madde ile açıklamaya kalkan bu insanlar öyle bir noktaya gelir ki artık ne söylersen inandıramazsın. Allah kavramı onlar için bişey ifade etmez. saçmalamaya başlarlar. ama içlerinde hep o şüpheyi taşırlar. ya gerçekten allah varsa, kıyamet günü diye bir gün varsa, allah ya gerçekten de elçiler gönderdiyse. bu tür şüpheler ağında çırpınır dururlar. çıkmak içinde kendilerini inandıracakları gerçeklikler ararlar. allah yoktur zira herşeyi bilen herşeyi gören yüce bir yaratıcı nasıl var olabilir. allahın kelamı olan kuran da aslında muhammedin uydurduğu bir kitaptır. herşeye kendilerince bir açıklamaları vardır. kendileri tek otoritedir. kendi bildiklerini okurlar. bilimin bugün ulaştığı bir çok noktayı bundan 1400 yıl önce peygambere gelen vahiyle bir kitapta biraraya getirildiğini anlayamazlar. big bang teorisini insanlık yeni ortaya atmışken kuranda herşeyin bir atomdan başladığı vardır. yada evrenin sürekli genişlediği bilgisini kuranda bulabilirsiniz.
maddeye tapan bu insanlar aslında maddeciliğinde bundan 95 yıl önce yok olduğunu da görmezler. einstein ın maddenin enerjinin yoğun hali olduğunu dillendirmesi maddeciliğin sonudur. gel gelelim bu insanların kuranın gerçekten allah kelemı olduğunu anlayacakları bir zaman gelecektir. öldüklerinde gerçekle yüzleşince anlayacaklardır. diyelim ki onların dedikleri doğru ve allah yok ve peygamber yalancı(haşa) öldükten sonra inanan insan birşey kaybetmez. peki ya zıttı doğruysa işte o zaman onlar için büyük bir azap vardır.
