soyutlanmışlıktır. kendi bedenini terk ediştir, en çok sevildiğiniz yerde bile mutlu olamamaktır, aklın kendi kimyasına isyan edişidir. bir süre sonra alışkanlığa dönen kötü bir virüs gibidir, sessizce fark ettirmeden yaklaşır size tüm bedeninizi kaplamadan onun orada olduğunu anlayamazsınız fark ettiğiniz anda çok geç olmuştur, çevrenizdeki herkes gitmiş bir başınıza kalmışşsınızdır. hayatın tekil bir yalnızlıktan ibaret olduğunu anlarsınız. kabullenmek yada o yalnızlık içinde boğulmak gereklidir.
