saat 05:00 sularında amsterdam'da otelde nihayet yanlız kalınmış, fakat uyku tutmuyordur. bir süreliğine yan odaya geçmiş olan arkadaşınız kapıdan kafayı uzatır, ortalığı sakin görünce girer. büyük bir heyecanla laptop'ını çıkarır, "abi hani sen izlememiştin ya izleyelim şimdi işte" der, küçük viski şişeleri yatağa yığılır, msn sahnesiyle film başlar. zaten bir depresyon vardır, ilişkisel konular yüzünden ki, başta oraya geliş nedeniniz budur, tam o moral seviyesinde muhtemelen sizden nefret eden arkadaşınız dayar ıssız adam'ı. sessizce izlemeye başlarsınız, karakterler biraz zorlamadır, gider film bir süre, bu muymuş dersiniz. tam o sırada hatun kişi abimize bağırır, "senin bu kendine güvenin nedir?", kurşun yemişe dönersiniz, birinci çinko. durdurursunuz filmi kızarsınız arkadaşa, ne yapmaya çalışıyorsun. bir sigara içersiniz bir kaç saptama patlatırsınız, devam edersiniz. abimiz annesine "çok zor" der. kitlenirsiniz, ikinci çinko. artık gözleri kırpmadan izliyorsunuzdur filmi, son sahne gelir, tombala. zaten orada koyverirsiniz kendinizi, amsterdam'da kimse görmez nasıl olsa. izleyen bir çok erkek gibi düşünürsünüz, aynısı başınızdan geçmiştir, annenizle alışverişe çıkan, sizinle evlenmek isteyen, sizi çok mutlu edebilecek, sizi çok seven bir kızı belki filmden farklı bir nedenle; bu sefer kariyer için, yüksek lisans için ama sonuçta terketmişsinizdir (bkz: yurt disi/#1432861), sonrasında da saçma sapan şeyler yaşamışsınızdır hep. küfreder uyursunuz. evet, kesinlikle duygu sömürüsü, kesinlikle tipler gerçek dışı, ama yakalamış mı film, yakalamış, bize de saygı göstermek düşer. çağan ırmak'a laf edebiliriz hep ağlatan filmler yapıyor diye, ama düşünmek lazım iki filmde ki ortak nokta ne ? o güçlü gözüken, yıkılmaz gözüken erkeklerin ağladığını görmek ağlatıyor aslında bizi, yıllarca şartlanmışız ya erkek adam ağlamaz diye, duygusuzdur diye, kafamızda prototipler var ya, babalar ağlamaz diye, o ezberi bozuyor, ondan bu kadar etkiliyor filmleri. her filmden sonra düşünürüm bu 2 saate değdi mi, belki çok sanatsal bir film değildi ama değdi. sonrası için (bkz: ıssız adam 2)
