annenin değerinin anlaşıldığı anlar

entry420 galeri
    116.
  1. Tanım: insanın .mına koyan anlardır.

    Tanım argo oldu. Entry de kişisel olacak. Formata aykırı belki.. içimden geldiği gibi, ben olarak! Kimsenin yaşamasını istemediğim için... Benim hissettiklerimle, benim cümlelerimle...

    Annemin değerini yaşarken hep bildiğimi sandım. Güzel bir çocukluk geçirdim. Annemle arkadaştım, dostum. Öğretmenimdi. ilkokul öğretmenim. " Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum". Uğruna köle olacağım tek kadın, tek insan!

    Ancak!

    Üzdüğüm zamanlar oldu onu. ipe sapa gelmez sebeplerle.. Çocukluğumun getirdiği toylukla kırdığım, incilttiğim zamanlar...

    Değerini daha iyi anladığım zamanlar ve pişmanlık! Yutkunamama, uyuyamama sebep olan! Kalbimi korlayan, isyana sürükleyen, çıldırtan, öldüren...

    Trafik kazası haberiyle sarsıldı çelimsiz vücudum..

    Doktorun " üzgünüm" demesiyle ...

    Gitgide sararan resimleri, teninin kokusunun kayboluşu...

    Çocukluğum, gençliğim, anılarım...

    Toprak kokusu, yağmurun sesi, şarkılar...

    Anne kelimesinin geçtiği her an...

    Gördüğünüz rüyalar..

    Kaşınız, gözünüz, benliğiniz...

    Anımsatan her şey..

    Kısaca her şey...

    Hani eski zaman masalları anlatır
    Hüznümü huzura dolarsın
    Kaşım gözümden çok içim bir parçan
    Annem sen benim yanıma kalansın

    Hani bir biblon vardı kırdığım
    Üstüne ne kırgınlıklar yaşadın
    Ama bil ki ben de parçalandım
    Annem ben senin yanına kalanım

    Annem annem
    Sen üzülme
    Sözlerin hep yüreğimde

    Uzayan sohbet gecelerinde
    Rolleri unutup dost oluuruz
    Bizi bağlayan bu kan değil yalnız
    Annem biz birbirimize kalanız

    Ben kararlı uçarken yolumda
    Sen çatık kaşların altında
    Katıksız sevgiyle bakarsın
    Annem sen benim yanıma kalansın

    Annem annem
    Gel üzülme
    Ben hala senin
    Dizlerinde
    5 ...