az sonra bilgisayarına uzun bir süre veda etmek zorunda olan zavallı.
pek kişisel, pek itirafvari bir yazı olacak bu. üzülüyorum. ama kendimle ilgili kişisel yazmayayım da ne yazayım yahu?!
içsel döngülerimle çeliştirmeyin beni. dur...!
çoğu zaman begenilmedi yazdıklarım. hep anama babama kinimi yazmışım, yalan atmışım, şov yapmışım falan... neyse lan.
şimdi o çok sevgili annem ve babam yüzünden bulundugum evi terkediyorum. terketmek zorundayım. nedenini falan pek sallayacagınızı sanmam zaten. valla siz yazsanız belki benim de umrumda olmazdı...
heh işte. gelelim yine meseleye.
evden gidiyorum lan resmen! ühühühü! bilgisayarımı da bırakıp. bunları yazmamın sebebi de sevgili bilgisayarımdan ayrılısım zaten. gerisi önemli değil.
lan lise 2 deyken tek gelirim olan bursumu yemedim aldım ben bu güzelliği! nasıl bırakırım şimdi bu gereksiz insanlara?
ben yiyemedim, alırken dötüm düştü, al sen ye! oh be!
elim ayagım titriyor sayın sözlük ahalisi. 7 sene calısıp alabildiğim tek şeyi terkediyorum ben bugun...
kocakafa, kespırım...
hadi. vakit geldi. üstünü örtelim buranın... kespırımı son kez öpüp yatıyorum... yazıyı da bitiriyorum sakin ol!
bu bitiş çok eğlenceli ama. bak aşşağı.
