kanatlarımı siyah ilmeklerle ördüm.. uçtum.. karanlıgın girmeye cesaret edemedigi odalarda soluk alışımı en asgariye indirerek, kork-ma-dan.. u ç t u m. ne bilinmeze, ne bilinebilirlige, agnostik sınırlarında beynimin, dolanıp duran tilkilerin, hesabını dillendiremedigin cümleleri(mi)n üstünden geçtim.. kanatlarımı açtım kapadım açtım kapadım.. acıyla haykırdım.. konabilecegim agaçları gözlerimle kapattım..gözlerimi aç-tım! buldum sandıgım mavi mor bir dala tünedigimde güvenle sırtımı yasladıgım agacın gövdesi beni, emici yapışkan bir his(siy)le içine çekti.. cesaretimi kitledigim odanın anahtarını kaybetmiş gibi, yüzüm kızardı.. aklım karıştı.. uludum, en berbat acıyı hisseden kurt köpekleri gibi uludum..yavrusu öldürülmüş dişi bir köpek gibi u l u d u m. kanatlarımı dişledim. dudaklarımı ısırdım, kanattım. dilimi kopardım. utandım.
aglamadım. sadece bagırdım.
