Aslında çok zor olmayandır. içinde yaşadığımız ve adına toplum dediğimiz bu yerde en azından bir kişinin acısını hissedebilmek-en azından anlamak-, sokaktaki bir canlının gözünün içine bakıp dokunabilmek, susuzluktan solmuş bir çiçeğe su vermek, aç bir canlıyı doyurabilmek, çiçeği koparmadan koklamak, ölümle sarılı bu dünyada yaşatabilmek bana kendimi azıcık insan gibi hissettirebiliyor.
