"Hristiyan dininde tanrı sevgi olarak da bilinir, çünkü onunla bir olduğu oğlunda kendini insanlara bireysel bir insan olarak bildirerek onlara kefaret etmiştir.
bunlarda anlatılmak istenen şey de benzer olarak öznellik ve nesnellik arasındaki karşıtlığın kendinde yenilmiş olduğu, ve dolaysız öznelliğimizi indirgeyerek (eski adem ’i bir yana bırakarak) ve tanrının kendi gerçek ve özsel ‘kendimiz olduğunun bilincine vararak bu kefarete katılmanın bizim işimiz olduğudur. " hegel.
yani hristiyanlık; insanlığın düşünsel tarihinde, insana evrensel ya da aşkın olmanın imkanını, olanağını sağlamıştır. bunu da ilahi sevgi aracılığıyla yapıyor. tabii isa'dan sonra kilise kurumu(buna daha yakın şekilde maalesef aşinayız) bu yüce varlıksal tutumun içini pratik ve siyasi amaçla içi boş bir ağaç dalı haline getirmiştir.
