Atatürk Cumhuriyeti, Kurtuluş Savaşı'nın ardından 1923 yılında Mustafa Kemal Atatürk tarafından kurulmuştur. Egemenliğin millete ait olduğu ve Büyük Millet Meclisi tarafından temsil edildiği laik bir devletti. Aynı zamanda silahlı kuvvetlerin başkomutanı olan cumhurbaşkanı, önemli bir güce sahipti ve bu gücü Osmanlı padişahları döneminde görev yapmış subaylar ve yetkililer aracılığıyla kullanıyordu.
Cumhuriyet, kendini geliştirmeyi ve tek evrensel medeniyete katılmayı amaçlıyordu. Komşuları üzerinde nüfuz sahibi, daha uzak ülkeler için umut ve korku kaynağı olan bölgesel bir güçtü. Hatay ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti gibi ayrı devletlerin kurulması, Türklerin yaşadığı topraklarda imparatorluk sonrası düzenlemelerdi.
Atatürk'ün politikaları, laikliği de içeren CHP ilkelerinin yerleşmesini ve kanun ve düzenin sağlanmasını içeriyordu. Ayrıca reformlar ve baskılar uyguladı ve demokratik bir yönetim kurmamak, etnik çeşitliliği bastırmak ve laiklik politikasıyla Türk toplumunu bölmekle eleştirildi. Bu eleştirilere rağmen Atatürk, Batı uygulamalarını ithal ederek Türkiye'yi dünyanın en zengin ülkeleriyle eşit seviyeye getiren radikal bir modernleşmeci ve batılılaşmacı olarak hatırlanmaktadır. Vizyonu iyimser ve hümanistti, ancak uygulamaları çoğu zaman yetersiz kaldı. Ülkesinin komşularının tarihini etkiledi ve yabancılar tarafından yönetilen halklara ulusal bağımsızlığa giden bir yol gösterdi.
