türk savunma sanayii’nin "en gözde" kurumlarından biri olan aselsan, son yıllarda liyakatten uzaklaşma, iç kadrolaşma ve sistematik torpil mekanizmalarıyla gündemde. bu dönüşümün merkezindeki isimlerden biri de mevcut savunma sanayi başkanı ve eski aselsan genel müdürü haluk görgün.
görgün'ün aselsan'a gelişiyle birlikte, özellikle gebze teknik üniversitesi ve çevresinden gelen bir ekip kurum içinde ciddi bir güç elde etti. bu ekip zamanla karar mekanizmalarına yerleşti, yönetim kademelerinde söz sahibi oldu, ve bir tür "klik" oluştu. bu yapılanma, sadece akademik arka planı değil, aynı zamanda ideolojik ve siyasi bağları da içeriyor.
özellikle 2018 sonrası dönem, "kimin ne bildiğinden çok, kimin nereden geldiği"nin ön plana çıktığı yıllar oldu. gebze’den veya onun referans havuzundan olmayan pek çok yetkin kişi sistemin dışına itildi. kariyer yolu tıkananlar ya istifa etti ya da psikolojik yıldırma (mobbing) ile sindirildi. içeridekiler ise hiçbir ciddi tecrübesi olmadan yükseldi, "yakınlık" liyakatin yerini aldı.
bununla da bitmiyor: eski öğrenciler, danışmanlar, hatta stajyerler bile kritik kadrolara yerleştirildi. kurum kültürü zayıfladı, güven ortamı bozuldu. birçok mühendis artık "proje üretmekten" çok "kiminle yakınlık kuracağına" odaklanıyor. bu durum, yalnızca bireyleri değil, kurumsal üretkenliği de olumsuz etkiliyor.
haluk görgün'ün savunma sanayi başkanlığına geçmesiyle bu klik sadece aselsan’da değil, diğer savunma şirketlerinde ve ssb’de de etkisini artırmaya başladı. liyakatli teknokratlar değil, sadakatli kadrolar tercih edilir hale geldi.
türkiye’nin savunma sanayi vizyonu adına büyük bir çelişki bu. dışarıya başarı hikâyesi gibi pazarlanan projelerin iç yüzünde, küstürülmüş beyinler, göz ardı edilen tecrübeler ve yükseltilen sadık ama yetersiz kadrolar var.
bir gün bu yapılanma çökünce, umarız gerçekten değer üreten bir sistem kalır.
