Artik eskisi gibi yuksek muzige tahammul kalmiyor, daha sakin ve sessiz mekanlarda oturup icmeye baslaniyor.
arkadaslarla sohbetler eski randimaninda gitmiyor. yorgun, herkes yorgun. goygoyu cevirecek mecal bile bulunmuyor.
6 gun calis bir gun yat aksama kadar.
yillar once "gelsin de konserine gideyim" dedigin grubun afisini yolda duvarda gorunce, goz cevirip yerdeki kaldirimlarin cizgilerine basarak yuruyorsun. eskiden basmadigin kaldirimin cizgilerine. obsesiflik de yoruyor cunku.
hic tanimadigin bir ulkeye geliyorsun. ait oldugun yerin neresi oldugunu unutuyorsun.
eskiden zamani elinde tuttugunu sanirdin, simdi kagitlara tarih atarken halen 2020 yaziyorsun. anlamamissin giden zamani.
