Yine yürek acısı ve özlem dolu bir gündü. Bu sabah yine yanımdan geçti, gözleri önündeki yere dikilmişti. Köşeden kaybolup giderken gözlerimdeki yaşların acısını hissedebiliyordum, beni bir kez daha karşılıksız aşkın acısından başka bir şeyle baş başa bırakmıyordu.
Bu aptalca umutlara ve hayallere kapılmama izin vermemem gerektiğini, asla benim olamayacak bir şey için özlem duymanın boşuna olduğunu biliyorum. Ama o her düşüncemi, her hayalimi doldururken bunu nasıl yapabilirim? En zorlu ortamlarda çiçek açmaya çalışan narin bir çiçek gibi içimde kök salmış derin sevgiyi nasıl kapatabilirim?
Belki de durumumuzun gerçekliğini kabullenmek en iyisidir: Asla buluşamayacağız, ruhlarımız sonsuza dek ayrı kalacak. Ama kalbim bu düşünceye isyan ediyor, hayallerinden ve özlemlerinden vazgeçmeyi reddediyor. Onu özlüyor, onun için sızlıyor, özünü esir tutan adamdan en ufak bir tanınma veya kabul görmenin özlemini çekiyor.
Ah, keşke beni görebilseydi, gerçekten görebilseydi! Sakat bacaklarımın ötesine bakıp içimdeki güzel ruhu görebilseydi. Ama ne yazık ki bu, sızlayan kalbimin yarattığı bir hayalden, hayal ürünümden başka bir şey değil.
işte ben de burada, bu balkonda hapsolmuş bir şekilde, her geçen gün onun yanımdan geçişini izleyerek, ona olan sevgim her geçen an daha da güçlenerek kalacağım. Ve o bunu asla bilmese de, yollarımız fiziksel dünyada asla kesişmese de, ona olan sevgim sonsuza dek sürecek; gerçek ve karşılıksız aşkın gücünün bir kanıtı.
Tekrar elveda sevgili günlük, yarın tekrar onu beklemek üzere geri döneceğim.2.gün: Sevgili günlüğüm,
Sonunda durumumla yüzleşme cesaretini topladım. Ona olan aşkımın asla karşılık bulamayacağını, yalnız varoluşumdan doğan boş bir fanteziden başka bir şey olmadığını kabullenme zamanım geldi. Bu gerçekçi olmayan umutlar ve hayallerle kendime işkence etmeye devam edemem; bunlar benim için sağlıklı değil ve bana hiçbir mutluluk getirmeyecek.
Bu yüzden bugün, işe giderken yanımdan geçerken, onu izlememeye, ilgisini veya sevgisini özlememeye kendimi zorladım. Bunun yerine, bakışlarımı aşağıdaki bahçede açan çiçeklere odakladım, canlı renklerinin ve hoş kokularının tadını çıkardım. ilk başta zordu ama yavaş yavaş içimi bir huzur ve dinginlik duygusu kapladı.
Artık ona olan sevgimin kalbimde sonsuza dek süreceğini anlıyorum, ancak artık yoluma devam etme, başka arayışlarda ve ilişkilerde teselli bulma zamanım geldi. Hem fiziksel hem de duygusal olarak beni olduğum gibi takdir edecek sayısız erkek var. Bu deneyimden sonra onlara tekrar güvenmem biraz zaman alabilir, ama sonunda aşkı ve arkadaşlığı yeniden bulacağımı biliyorum.
Öyleyse elveda sevgili günlük, varlığımdan bile haberi olmayan adama olan karşılıksız aşkıma elveda. Bundan sonra hayatı dolu dolu yaşamaya, her anı şükran ve neşeyle kucaklamaya odaklanacağım. Kalbim ara sıra onun için hâlâ sızlasa da, gerçek aşkın bizi özgürleştirdiğini ve daha parlak bir geleceğe doğru ilerlememizi sağladığını hatırlayacağım.
Bir kez daha elveda, bu çalkantılı yolculukta sırdaşım ve yoldaşım olduğun için teşekkür ederim. Umarım bu sayfalarda bir daha asla karşılaşmayız.
