ne oldugunu algılayamamaktır; daha dün omuzlarına alıp bır ton yolu yüreyen, güneşden teni yanmasın diye üstünü havlu ile kapatıp kendi yandıgı için hastanelik olan, seni canından ayırmayan adamın bir hiç uğruna yok olmasıdır; hiçtir..acıya kül olmaz, ceneze arabası geldiği kısmı daglar; üzülür etraftakiler, şeehitliğin mertebesini yüceltirler..ama bilirsin, o gidince son olmayacagını; son olsada baska yürekler kül olmasa dersin, ama o son hiç gelmez..
her gece omzunda seni tasıyan adamı o son hali ile, o zamanki gözlerinle görmek istersin; göremezsin.
dokunmak ister, dokunamazsın.
düşman bilirsin o zaman hepsini; bilmezsin asıl düşmanın kim oldugunu..
büyürsün..16yıl gecer, ama özlersin.
ve görürsün; senin gibi bi çok yerde yangın oldugunu.
