ansızın ölürsün de, ardından binlerce entry girilir. o samimiyetsiz ortamdan sıyrılmak ve bir nebze senle helalleşmek için yazıoyurm bu yazıyı yıldız abla.
ben cok yaslı degilim, kendimi bildiğimde ilk can kaybım barış manço olmuştu.9 yaşımdaydım herhalde. kapı duvar.. yalnız ben degil tüm mahalle aglamıştı. ardından kemal sunal öldü, mahallede birisi kemal sunal öldüüü diye bağırıp ağlıyordu, abla inanır mısın? yer gök aglıyordu sanki.
bu iki kayıptan sonra uzunca süre kimseye aglamadım. 2011' de neşet baba öldü, bir kanadım kırıldı dedim. müslüm baba ölünce tutamadım yine çeşmeleri, hüngür hüngür agladık.
sonra, cem karaca.. bakırköyde cocuklugumun dedesi. az yemedim çikolataları zuhurat babada. pek sürmedi erkin baba gitti üzüldüm ama aglamadım erkin koraya. içimden bişeyler eksildi sanki..
sonra ozan arif öldü, babamın sesi gibiydi. babam sağ ama ozan öldü. aglamadım abla, yumru saplandı boğazıma, hiç ses etmedim.
bugün, seni dinlerken ne kadar duygulandığımı, ne kadar sen oldugumu gördüm abla.
