içindeki fırtına uyutmaz bazen. dümeni kırılmış gemi misali savrulursun geceler boyu içinde kopan fırtınalarda. ne geçmişe gidebilirsin. ne de hafızandan silebilirsin fırtına koparan o rüzgarı. düşündükçe büyür gözünde, içinden çıkılmaz bir hal alır. saatler geçer ama uyuyamazsın. pişmanlıklar kırgınlıklar öfkeler ve daha neler neler.
bir de dışarıdan gelen sesler vardır. belki bir rüzgar, belki kalabalık bir cadde gürültüsü, belki rahat durmayan yan komşu...
