yalnızlık bazen kimsenin olmaması değil,
herkesin içinde bile eksik hissetmek.
en güzel anları paylaşamamak.
içinde taşan kelimelere cevap verecek birini bulamamak.
anlatacak çok şeyin olur,
ama seni gerçekten anlayan o kişi artık yoktur.
ve sen zamanla kabullenmiş gibi görünürsün,
ama içten içe hâlâ seslenirsin birine,
artık duymayan birine.
ve işte tam orasıdır;
dünyanın kalabalığında,
bir tek sen kalmışsın gibi hissettiren yer,
yalnızlığın asıl adı.
kalabalıkların içinde eksik hissediyorum kendimi.
çünkü bazı yokluklara alışılmıyor,
sadece konuşulmaz oluyor.
ve insan en çok o zaman yalnız hissediyor:
bir zamanlar "yeri dolmaz" dediğini,
kimseye diyemediğinde.
