Çok olmuş, yaklaşık 9 sene önceydi galiba, ilk çocuk olunca gece salonda oğlan hamakta yatarken halının üzerinde uyuyakalmıştım. 20 günlüktü daha. Uyanınca bir dert çöktü böyle, dünyaya ölecek bir varlığı getirmenin ağırlığıydı. Bir gün öleceğini düşündükçe çok kötü olmuştum. Hala da kötü olurum ya neyse. O gece ağlamıştım, başka da ağladığımı bilmiyorum sonrasında. Sonra ne yaptım, tabii ki ikinci çocuk * benim ağlayasım gelmiş demek ki. Onda ağlamadım. Kendimce destek olacak birilerini daha getirdim dünyaya. Allah’ın dediği olur.
