Demokrasi olan evde büyüyen bebek:
– Hayatın inişleri çıkışları anlatılır, “düşebilirsin ama kalkarsın” denir.
– “Ne olmak istiyorsun?” sorusu 2 yaşından itibaren sorulmaya başlanır.
– Düşünce “kendi deneyimini yaşadı” diye alkışlanır.
– Her ağlamaya “bir sebebi vardır” diye yaklaşılır.
– Hayat ona bir çiçek gibi sunulur, ister sular ister izler.
Demokrasi olmayan evde büyüyen bebek:
– Hayat çoktan planlanmıştır, bebek sadece uygulayıcıdır.
– “Ne olmak istiyorsun?” değil, “şunu olacaksın” denir.
– Düşünce “gördün mü bak ne dedim sana” ile karşılanır.
– Ağlarsa “sus yoksa daha çok ağlarsın” tehdidi gelir.
– Hayat ona bir maraton gibi sunulur, daha emeklemeden koşması beklenir.
