yenilgiyi kabul etmek hissi. gururuna yediremiyor insan. "onca sene savaştım olmadı, hadi bırakayım artık bu hayatı." demek gibi geliyor bana. o hallere kadar geldiğim oldu. intiharla, ölümle burun buruna olduğum da oldu. ama şu an düşünüyorum da inadına yaşamalı insan. ne olabilir ki en fazla? her şey daha da berbatlaşır. e zaten bu hale gelmiş bir insan alışır bu duruma. duygusuzlaşır bir yerden sonra. kötü olana odaklanmak yerine en ufak mutluluklara takılmalı insan.
