kötü hissetmek sıradan bir şeymiş gibi anlatılıyor bazen.
ama sıradan değil.
için için çürüyor insan, kimse görmüyor.
kafamın içi hiç susmuyor,
her şey üstüme üstüme geliyor,
uykusuzlukla sabahı ediyor, yorgun uyanıyorum.
en kötüsü de ne biliyor musun?
kendime bile anlatamıyorum tam olarak.
ne istediğimi bilmiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum.
her şeye yetişmek zorundaymışım gibi, ama elim kolum kalkmıyor.
kırılmış bir saat gibiyim; çalışıyormuş gibi görünüyorum ama hiçbir yere varamıyorum.
işimi kaybetmemek psikiyatriste bile gidemiyorum,
ama içimden her gün biraz daha eksiliyorum.
birinin "iyi misin?" diye sormasını bekliyorum,
ama sorsalar bile cevabı yok bende.
sadece...
her şey geçsin istiyorum.
bir sabah, kafamın içinde bu fırtına dinmiş olsun istiyorum.
hiçbir şey düşünmeden, hiçbir şeyden korkmadan sadece nefes almak istiyorum.
