Büyüyünce geçer dediğimiz ama asla geçmeyecek olan olan anılar.. işin tuhaf yanı ne biliyor musunuz ? Travmaların büyüdükçe
iyileşmemesi bir yana dursun onlara baktığınız açı o kadar değişiyor ki.. açık örnek vermek istemiyorum; eskiden suçladığım ve kötü gördüğüm kişiler vardı . Şuan onlara bakınca o kadar utanıyorum ki kendimden meğerse onlar da benim travma hikayemin mağdurlarıymış.
Bugün mutfakta yemek yaparken izledim onu. Bugüne kadar hep nefret ediyordum ondan , öfkeliydim, kırgındım , kızgındım.. ama bugün ona bakınca bambaşka bir kare gördüm
