dededen kalma bir arsamız vardı. satalım bir yazlık arsası alalım dedik. para olunca yaparız yazlığı. satışı yaptık parayı hesabıma attılar. yeni arsayı alana kadar günlük faize koyayım dedim. baktım başka bankanın oranı daha iyi, o bankada da hesabım var. uygulamadan girdim, başka hesaba havale... hızlı havale de duruyor benim diğer hesap bilgileri. seçtim onu yolladım hızlıca. diğer bankanın uygulamayı açtım para yok. bi dekonta bakayım dedim... iban benim iban değil... sevgili okur ayıptır söylemesi 2 buçuk milyon para, ailemizin tüm mal varlığı... kalp çarpıntısı, göğüste yanma, panik atak... bittim dedim... neyse ki dekontu dikkatlice inceleyince yanlış yere baktığımı fark ettim. para da hesaba düşmüş şükür... bunu niye anlattım:
meseleyi çözene kadar sanırım 10 saniye geçmiştir ama ömrümden ömür gitti. 1000 yıl sürdü. hayatım boyunca parayı hiç umursamadığımı sanırdım. o an anladım ki para gerçekten sahip oldukça kendine esir eden bir icat. kendisi olmasa da ona yüklediğimiz anlamlar o kadar büyükmüş ki... hayat bitti sandım... büyük batışlardan sonra intihar eden o insanları anladım...
