2007 yılı sonbaharıydı. şarabi'de yönetmen bir arkadaşımla şarap içip laflıyorduk. raflarda ustanın kitapları. orada olmamızın sebebi ustanın oyun çıkışı mutlaka mekana uğrayacağını biliyor olmamız. elinde gazetesiyle girdi içeri. istiklal ne güzeldi o zamanlar. ben hemen raftan okumadığım bir kitabını alıp yanına koştum. ustam dedim vaktin var mı imzalar mısın? tabi dedi. muhtemelen oyun iyi geçmişti, keyfi yerindeydi. ben çok gençtim. yaptıklarımdan bahsettim. "ben fransa'da öğrendiklerimi burda sahneleseydim, beni kimse izlemezdi" dedi.. konu oraya nasıl geldi hatırlamıyorum. tek hatırladığım hiç bi bok olmayan bi çocukla bi saate yakın sohbet etme tevazusu göstermesidir. iyi ki aynı dili konuşmuşuz dediğim insanların başında olan usta.
