belkide empatilerin en olması gerekenidir.kendini topragın altında curumekte olan birinin yerine koymak yasayan birinin yerine koymak gibi degildir,daha zordur.cunku dusuneceklerin hayal gucunle ve yasadıklarınla sınırlı kalır,gercegi tahmin etmekte gucluk cekersin.ama eger ki topraktaki senin en yakınlarından biriyse,beraber eglendiğiniz,kahkahalarla guldugunuz,cay içtiğiniz,sohbet ettiğiniz biriyse ve olanlara henuz inanmaya basladıysanız,kefene sarılısını,topraga verilişini gorduyseniz işte o zaman daha kolay ve daha can acıtıcıdır.
