25 sene falan önce, bütün yalvarmalarımıza rağmen maksadını aşan bir biçimde fırkıl armut yiyen bir teyze (yaşıyorsa b.k yesin), 18 saatlik yolculuğun ilk saatlerinde çatır çatır altını doldurmuş ve hepimizi ağlatmıştı. bu da, başka bir versiyondur mesela..
ilk sıra koltukta oturuyordu, hiç unutmuyorum.. biz de, babamla bir sıra arkasında... "yemeeee" diyoruz, bu bir torbayı bitirdi (son nafakası olsun)..
muavini çağırdık, en arka beşliden, yerini bizimle değiştirmek isteyen var mı, diye sormasını istedik.. iki tane mal hemen atladı.. 20 dk geçmemişti ki, önde kıyamet kopuyordu. şoför de, bastırsın diye klimaları kökledi mi, otobüs buzhaneye dönmüştü.
