gece çökmüş bir alemin üstüne. büsbütün kaplamış yeryüzünü. pis kokuları, iğrençlikleri, çığlıkları, kahkaları yansımış gökyüzüne. kan sıçramış dört biryana. hayvan muamelesi görür olmuş koca bir dünya. bir hayvan gibi ayrım başlamış. dinine ırkına mezhebine göre ayırılır olmuş. hisler kaybolmuş mimikler kaybolmuş, gözdeki ışıltı kaybolmuş. tüm bedeni kapalayan bir şehvet, bir açgözüzlük bir kıyım... kaybeder olmuşuz tüm duygularımızı. hırs bürümüş bir nesli. kimi para, kimi toprak kimi birinci olma arzusuyla yanıp tutuşur olmuş. acıları dilmlerden sarkılardan hisseder olmuşuz. en son ne zaman ağladığımızı bile unutmuşuz. korkar olmuşuz, güvenmez olmuşuz... birileri göz göre göre aptal etmiş koca milleti. siyasi tuzaklarla kandırılmışız. eskiyi özler olmuşuz. hikayeler masallar uydurmuşuz; içi sevgi dolu. anılarımız yokmuş çünkü anlatacak. massallardan tanımşız sefkati dostluğu. bir çoçuğun hayellerini çizgi filmelrden yaşamışız. yokmuş anlatacak öykülerimiz kuracak hayallerimiz... değerlerimizi unutmuşuz. savaşlarımızı, kanlarımızı. bir tarihi yazan oluk oluk akan kanı her şeyini unutmuşuz. anıtlarda anar olmuşuz. sevgiyi çiçekte sanmış olmuşuz, sevgiliye verirken gözlerdeki sevgi dolu bakışları unutmuşuz. kendimizi anlatacak cümlelerimiz kalmamış, şarkılarla konuşur olmuşuz sevgiliyle, kalemlerimiz tükenmişçesine sanki. kılıçların şarıltısı sarmış dört yanı..
bir uğultu içinde kaybetmişiz kendimizi.
bir gün bir muhtaç görmüşüz sokakta; simidimizin bir parçasını kopartıp vermişiz insanlık sanıp gülümsemişiz.
zenginliği paylaşmakla fakirliği paylaşmak ayrı ayrı şeyler demişti biri...
unutmuşuz...
