"herkesi güldürürken kendisi ağlayan palyaço" klişesi nasıl olup da yıllarca sürmektedir, hayat/sanat bu kadar kısır mıdır? bunun üzerine bir de kendisi bundan nasıl sıkılmamaktadır ve dahi bunu ilginç bulacak denli fantazişinastır; hayret edilesi, eli sıkılasıdır.
