insanoğlu çok acaip bir mahluktur. hiç kimse kimseye "sen Zeus musun" demez, bu çok ilginçtir. hiçbir şeyde bir şey yok iken bi anda döner sana kapalı kapıların ardından öfke kusar "sen Allah mısın" diye saldırır. şaşır kalırsın. kendi kendine dersin ki, hayırdır ya, ben bunun kuyruğuna mı bastım acaba? yoo, ben basit bir kulum, ee o zaman derdi ne? anlarsın ki şeytanları rahatsız olmuş. sonra bir bakarsın inkar nevinden konuşur. yüce allahın isminden cisminden dem vurup dilinin altındaki nifakı kusar. meydan okurken ve yaradana ismi ile hitap ederken iyiydi ya, bak ne güzel allah diyordun, nasıl da Allah'ını biliyordun, noldu şimdi? yolunu mu kaybettin? herşeyi görüp bilen seni yakalayamayacak mı sanıyorsun ey insanoğlu? insanı böyle yakattırır Allah işte. kendi ağzıyla. ahlaktan bahsederken bu iki yüzlü tutumunun en ahlaksız davranış olduğu hiç aklına gelmedi değil mi? yada yeryüzü mülkü Allah'ın egemenliğindeyken, sen hayırdır? kimin yerinden kimi kovuyorsun? babanın malı mı bu mülk? deyiveresin geliyor haliyle. bak insanoğlu dön önüne kendi işine bak, önünden ye, her söylenen lafı kendi üzerine alma, seni ancak senin gibiler muhatap alır, allahlık olanlarla uğraşma, git kendin gibi korkak şeytanlarınla haşır neşir ol, kapasiten yetmez buna..
bu da günün kapağı olsun;
" hiçbir zaman senden fazlasını yapan biri tarafından eleştirilmeyeceksin. hep senden daha azını yapanlar seni eleştirecek. sakın kulak asma. sen işine bak.. "
