Eskiden anlamlandıramadığım şeylerin üzerine çok giderdim. insan, durum, olay her neyse. Bunları o karmaşık küçük kafamın içinde ne çok düşünmüşüm ve kendimi yormuşum. Şimdi anlamlandırabiliyorum bunların hepsini. Anlayış gösteriyorum, saygı duyuyorum ve kabul ediyorum. Keşke bu kadar yormasaymışım kendimi. Bu kadar küçülmeseymişim içimde. Hepsi geçti ve bitti. Bazen hala düşünüp üzüldüğüm şeyler oluyor ama hayat böyle bir şey diyorum ve geçiyorum. Yaşımın gerekliliklerini biraz fazla düşünerek ve düşerek yaşadım bu kadar. Her şeye rağmen mutlu hissediyorum ve mutlu kalacağım.
