schipol havalimanı tuvaleti... taharet musluğu yok tabii. günlerce bisiklete binip, galonlarca bira ve orada yasaklı olmayıp burada yasaklı olan maddeler tüketmekten artık götümün şaftı kaymış... basur demek bile istemiyorum... kısmet kapıya dayanmış arkadaşlar, rahmet yolları kesmiş... anlıyor musunuz?
kötüyüm, dardayım ya, canımın içi bana hava alanındaki marketten ıslak mendil alıyor getiriyor rahat edeyim diye. def-i hacet eyliyorum, mendili götüme sürüyorum ve arkadaşlar... o an... mehmet ali birand seslendiriyor o anı... çizgi filmlerde roadrunner coyote'nin anasını belliyor ya hani, coyote infilak ediyor falan... işte öyle oluyor. çünkü üzeri felekmenkçe yazan ıslak mendil bir ıslak mendil değil, bir yüzey temizleme mendili.
o an papatya kadar hassas, sauron'un gözü kadar aşikar, azer bülbül kadar yaralı götüme izmirlilerin klorak, sıradan insanların çamaşır suyu dediği bir karışım duhul ediyor çünkü. ölüm gibi bir şey oluyor, bence ben de ölüyorum... dönüş uçağı, üç saat, domestoslu götümün üstünde ecel terleri dökerek vatan toprağına iniyorum...
