insanı göklere çıkarıp çıkarıp uyanınca yerin dibine sokar. ben naptım da bunu hakettim der insan. gizlice gülümser sonra "amaann ne kadar da güzeldi o öyle" der, içi gıdıklanır.
ilk gördüğümde orta 3teydim. en heybetli halinile en kırılgan halini aynı rüyada görmüştüm.
ikincisinde hazreti peygamberi, hz ebu bekir ve hz ömer efendilerimizi gördüm, aynı ortamda şeytan da vardı tüm tiksinçliği ile.. gözümün nuruna korkarak şeytanı işaret ettim, o da bana gülümseyerek hiç korkma çekinme çıkar şunun gözünü dedi, yaptım sonra.
ve daha birkaç kez daha gördüm.
gelgelelim gerçekten de ben naptım da buna mazhar oldum bilmiyorum hâlâ. ve onu eskisinden daha çok özlüyorum.
