iş hayatının kendisidir. insanın olduğu yerde mutluluk olamaz. sonra diyorlar ki vay efendim hayvanlara insanlardan çok değer veriyorsunuz. insanın nesine değer vereceksin lan ? o hayvan diye küçümsediklerin en azından menfaati uğruna sana diş bilemiyor arkandan iş çevirmiyor. yemek verirsen yiyiyor sevmek istersen sevdiriyor.
iş ahlakı olmayan, sürekli kaytaran, hep daha fazlasını isteyen, sürekli diğer insanların açığını kovalayan işçiler.. sürekli işçileri daha fazla sömürmeye çalışan hep daha azını vererek daha çok iş isteyen "rabbena hep bana hep bana" diyen işverenler..
bu ülkede bir iş hayatın olacaksa en temizi esnaflık. kazandığında sana zararında sana. başka hiçbir insan ile iş konusunda uğraşmayacaksın. insanlarla tek temasın "müşteri-satıcı" olarak kalacak. beğenirse alır beğenmezse almaz al gülüm ver gülüm ilişkisi en temizi gerisi hepten zarar.
